Profesor nauk humanistycznych, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1977). Na UJ uzyskał także doktorat (Teatr Śmierci Tadeusza Kantora, 1986, druk 1990, promotor: prof. Jan Błoński) i habilitację (Przestrzenie deziluzji. Współczesne modele dzieła teatralnego,1996; wydanie zmienione 2020).
Wykładowca w USA w latach 1992 (Cleveland State University), 2000 (University of Rochester), 2005-2006 (University of Massachusetts Amherst). Visiting Fulbright Scholar w New York University w latach 1996-1997.
W latach 1994-2000 był dyrektorem Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora „Cricoteka” w Krakowie.
Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2001. Stanowisko profesora zwyczajnego UJ objął w 2007. Od 2004 kieruje Katedrą Kultury Współczesnej UJ. Był zastępcą dyrektora Instytutu Spraw Publicznych UJ (2002–2007) i współtwórcą Instytutu Kultury UJ (2009), w latach 2008-2016 był prodziekanem Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Obecnie jest przewodniczącym Rady Instytutu Kultury UJ.
Autor, współautor i redaktor 22 książek z dziedziny historii i teorii teatru oraz literatury, a także ponad 200 artykułów i recenzji – opublikowanych w 11 językach. Wydał zbiory pism Tadeusza Kantora w Polsce (2000; 2004 – trzy tomy) i Rumunii (2014). Jego monografie o Tadeuszu Kantorze ukazały się na Węgrzech (2007) i w Wielkiej Brytanii (2004). W roku 2018 opublikował obszerną biografię Kantor.
Monografie opublikowane w ostatnich latach:
Laureat Nagrody dla „Teatralnej Książki Roku” (1998) przyznawanej w ramach Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza przez Polski Oddział Międzynarodowego Instytutu Teatralnego oraz Krakowskiej Nagrody Literackiej (1998) – za książkę Kantor. Artysta końca wieku, a także Nagrody indywidualnej Ministra Edukacji Narodowej (2005), za opublikowaną w Wielkiej Brytanii książkę The Dead Memory Machine. Tadeusz Kantor's Theatre of Death.